Obliczanie podstawy wymiaru wynagrodzenia chorobowego po zmianie wymiaru czasu pracy

Pracownik do końca ubiegłego roku był zatrudniony na podstawie dwóch odrębnych umów o pracę w wymiarze 1/2 etatu każda. Od 1 stycznia br. świadczy pracę w oparciu o jedną z tych umów, z tym że w podwyższonym wymiarze czasu pracy. W maju 2014 r. pracownik stał się niezdolny do pracy z powodu choroby. W jaki sposób należało ustalić podstawę wymiaru wynagrodzenia chorobowego, a następnie zasiłku?

Do ustalenia podstawy wymiaru wynagrodzenia chorobowego, a następnie zasiłku, należało przyjąć wynagrodzenie z umowy nadal kontynuowanej, uzyskane za okres po zmianie wymiaru czasu pracy.

Generalnie do obliczenia podstawy wymiaru świadczeń chorobowych przyjmuje się przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone pracownikowi za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Jeżeli pracownik nie posiada tak długiego okresu zatrudnienia, to do podstawy przyjmuje się wynagrodzenie za pełne miesiące kalendarzowe ubezpieczenia. Tak wynika z art. 36 ust. 1 i 2 ustawy zasiłkowej.

Przepis art. 40 ustawy zasiłkowej przewiduje odstępstwo od powyższej regulacji.

Ważne: Jeżeli w miesiącu, w którym powstała niezdolność do pracy lub w miesiącach poprzedzających tę niezdolność nastąpiła zmiana wymiaru czasu pracy, to podstawę wymiaru świadczenia chorobowego stanowi wynagrodzenie ustalone dla nowego wymiaru czasu pracy.

Pracownik, o którym mowa w pytaniu, do końca ubiegłego roku wykonywał dwie odrębne umowy o pracę, a tym samym ewentualna niezdolność do pracy z powodu choroby przypadająca w czasie wykonywania tych umów powodowała konieczność ustalenia podstawy wymiaru osobno dla każdej z umów. Od 1 stycznia 2014 r. pracownik jest zatrudniony na podstawie jednej umowy o pracę, w której podwyższono wymiar czasu pracy. Do obliczenia podstawy wymiaru świadczeń za czas choroby należy zatem przyjąć przeciętne miesięczne wynagrodzenie uzyskane przez pracownika z tytułu wykonywania obecnej umowy o pracę, uzyskane za okres po zmianie etatu, czyli za okres od stycznia do kwietnia 2014 r.

Przykład

Pracownik jest zatrudniony na podstawie dwóch umów o pracę w wymiarze 1/2 etatu każda. Pierwsza umowa została zawarta od 1 marca 2013 r., natomiast druga - od 10 września 2013 r.

W okresie od 20 do 31 maja 2014 r. (12 dni) pracownik był niezdolny do pracy z powodu choroby. Podstawę wymiaru wynagrodzenia chorobowego stanowiło przeciętne miesięczne wynagrodzenie uzyskane:

za okres od maja 2013 r. do kwietnia 2014 r. (12 m-cy) na podstawie pierwszej umowy,
za pełne kalendarzowe miesiące zatrudnienia na podstawie drugiej umowy, tj. od października 2013 r. do kwietnia 2014 r. (7 m-cy).

Załóżmy, że zatrudnienie na podstawie dwóch umów o pracę trwało do 31 grudnia 2013 r., a od 1 stycznia br. pracownik świadczy pracę na podstawie jednej umowy, w której podwyższono wymiar czasu pracy. Zatem podstawę wymiaru świadczenia za 12 dni maja br. stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie za okres od stycznia do kwietnia 2014 r. uzyskane z tytułu nadal wykonywanej umowy.

Zwracamy uwagę! Gdyby pracownik stał się niezdolny do pracy w tym samym miesiącu, w którym nastąpiła zmiana wymiaru czasu pracy, to podstawę wymiaru przysługującego mu świadczenia chorobowego stanowiłoby uzupełnione wynagrodzenie za ten miesiąc.